Открытое письмо русским товарищам во Франции

 

Дорогие товарищи!

Несколько дней назад я записал спонтанное видео, которое было комментарием к пикету у Эйфелевой башни, организованному товарищами Андреем Рудым и Эльмаром Рустамовым. Мои разногласия с моими товарищами из России касаются очень конкретных вопросов, и из-за моего умеренного знания русского языка, возможно, было не совсем понятно, что я хотел сказать. Поэтому я решил пойти на традиционную среди марксистов форму обсуждения, т.е. написать текст заранее, на родном языке, который потом переведу через онлайн-переводчик. Я думаю, что это может сделать видео скучным, но, по крайней мере, я смогу более конкретно сказать то, что не могу спонтанно высказать на камеру. Видео будет дополнено польскими субтитрами, так что если какой-то фрагмент будет непонятен из-за неправильного перевода, вы всегда сможете обратиться к исходному польскому тексту.

Начну с комплиментов. Прежде всего, большого признания в моих глазах заслуживает товарищ Андрей, ведущий один из лучших каналов популяризации марксизма в Интернете. Говорю это как человек, который регулярно просматривает каналы на русском, английском, французском и, конечно же, польском языке. Я также утверждаю это как автор канала на YouTube, который знает, насколько это тяжёлая работа. Несколько лет назад я пытался сделать то, что сделал товарищ Андрей. И мне удалось снять несколько видео по заранее подготовленному сценарию с небольшим монтажом. Я отказался от этой деятельности из-за нехватки времени. Долгое время я в основном занимаюсь спонтанным общением на камеру, которое я делаю либо один, либо с приглашенными гостями. Это хороший способ достучаться до людей, со схожими взглядами, но, к сожалению, этот метод очень неэффективен в случае с оппонентами. Они просто не захотят слушать то, что я озвучиваю на своем канале, потому что формат долгих бесед не очень привлекателен. Это проблема большинства каналов YouTube. Нехватка времени и нехватка ресурсов заставляет коммунистов производить материалы, которые могут быть теоретически передовыми, но эти материалы не привлекательны для обычных людей, не вовлечённых в коммунистическое движение. Видео товарища Андрея восполняют этот пробел, и многие из них стоит перевести на польский язык, они могли бы более эффективно донести наши идеи до тех кругов, до которых я не могу достучаться. Поэтому я был рад познакомиться с товарищем Андреем, который также очень хорошо ведёт живую беседу, в силу глубокого понимания им марксистского учения.

Товарищ Эльмар, с которым я познакомился несколько недель назад во Франции, тоже коммунист, заслуживающий множества комплиментов. Что касается исторического анализа, то его взгляды на историю СССР и товарища Сталина очень близки мне. Я ценю людей, с которыми можно интересно поговорить и чему-то научиться. Наша беседа, опубликованная на канале, была очень интересной, и я надеюсь, что таких бесед будет больше в будущем.

Все эти добрые слова я пишу искренне. Я правда так думаю. К сожалению, мне не нравится публичная активность этих товарищей во Франции, и поэтому я записываю это видео, чтобы сказать, что я об этом думаю, я испытываю некую надежду, что мои комментарии будут услышаны, и может быть, через несколько недель или месяцев они задумаются над сменой союзников во Франции. Хотя я записываю видео на русском языке, я не хочу, чтобы меня ассоциировали с некоторыми сторонниками левого движения из России, которые вот уже несколько недель очень агрессивно нападают на этих товарищей. Я не поддерживаю эту кампанию и моя критика является дружественной. Я по-прежнему считаю, что если они останутся во Франции, рано или поздно у нас сложится более организованное и плодотворное сотрудничество.

Поэтому я не осуждаю ни выбор в пользу эмиграции во Францию, ни использование французских буржуазных политиков для получения французской визы. Политические репрессии против упомянутых товарищей могут в лучшем случае привести к приостановке их деятельности в Интернете, что было бы особенно пагубно в случае с каналом «Вестник бури», а в худщем — к удалению канала и исчезновению всех тех хороших видео, которыми я впечатлён. Ввиду гегемонии антикоммунистических СМИ необходимо сделать всё, чтобы обеспечить существование ценных марксистских СМИ. В качестве как кладезя знаний, так и средства организации для коммунистов, разбросанных по странам постсоветского пространства.

Всё сводится для меня к вопросу: кто кого? Кто кого использует? Если коммунист использует буржуазных политиков, чтобы избежать репрессий, то в этом нет ничего предосудительного. Хуже, когда буржуазные политики используют самого коммуниста, и боюсь, именно это и происходило на пикете, который я комментировал.

Моя критика касается следующих вопросов.

Прежде всего меня потрясло то, что товарищи из России, позиционирующие себя как противники социал-шовинизма, предоставили слово парламентариям от социал-шовинистской партии Меланшона. Сразу скажу прямо — я не сектант и соглашусь, что бывают случаи, когда коммунист может пассивно сотрудничать с социал-демократами. Я много раз принимал участие в совместных демонстрациях с представителями партии Меланшона. Речь идет о демонстрациях, касающихся внутреполитических вопросов Франции, таких как марш 1 мая, или о различных формах классовой борьбы, которых во Франции в последние годы было много. Франсуа Рюффин, являющийся одной из ключевых фигур этой партии, делает очень хорошую работу и в своей критике Макрона или французских олигархов, он может рассчитывать на мою поддержку. К сожалению, пикет, о котором я говорю, касался не Франции, а России, и позиция партии Меланшона в отношении России или всей коалиции NUPES, в которую входит и Социалистическая партия, имеет социал-шовинистский характер.

Здесь стоит подчеркнуть, что между русскими социал-шовинистами зюгановской партии и французскими социал-шовинистами социалистической партии есть коренное различие. КПРФ никогда не была у власти. Различные позиции этой партии, даже если они ужасно глупы и вредны для коммунистического движения, к счастью, сводятся преимущественно к пустой болтовне.

Социалистическая партия – это партия, которая многократно пребывала у власти, в последний раз в 2012-2017 годах, а также на данный момент представители этой партии занимают ключевые посты в органах местного самоуправления. Достаточно сказать, что нынешний мэр Парижа госпожа Идальго принадлежит к этой партии и несколько месяцев назад баллотировалась от этой партии на президентских выборах. Именно она пропагандировала самые радикальные русофобские лозунги и критиковала Макрона за попытки остановить войну. Движимая примитивной русофобией, Идальго хотела и, вероятно, хочет до сих пор разрушить российскую экономику и привести к гуманитарной катастрофе, от которой пострадает русский пролетариат.

Мне кажется, что товарищи Андрей и Эльмар прекрасно знают, что Франция — империалистическая страна, и мне не хотелось бы говорить о таких пустяках, но, к сожалению, это необходимо. Демонтаж французской колониальной системы был осуществлён на условиях выгодных для французской буржуазии, которая продолжает колониальную эксплуатацию во многих бывших французских колониях. Кроме того, со времён Саркози Франция вернулась в Африку в качестве военного агрессора. Переломным стало нападение на Ливию, ключевую роль в котором сыграла Франция. Затем французские войска вошли в Мали и другие страны Сахеля под удобным предлогом борьбы с терроризмом, который они сами спровоцировали, напав на Ливию. Именно Социалистическая партия ввела войска в Мали и, конечно, это типичный колониальный грабеж Африки. В первую очередь речь идёт об охране урановых рудников в соседнем Нигере, который является основой французской энергетики. Франция использует свои войска в Африке для борьбы с растущим влиянием Китая. Я хочу пояснить, что не думаю, что здесь следует использовать примитивную симметрию. Франция играет в Африке однозначно империалистическую роль, и большинство населения африканских стран решительно выступает против французской оккупации. Я знаю это по тому, что ежедневно работаю с такими людьми, а в Париже и его окресностях много эмигрантов из африканских стран, ограбленных французскими корпорациями. Несмотря на всю мою неприязнь к олигархической России, я не считаю, что захват Крыма или Донбасса был актом насилия против местного населения. Я считаю, что, в отличие от стран Сахеля, жители Крыма смогли высказаться и сделали это на референдуме и таким образом вошли в состав России. Выгодно ли от этого российской олигархии? Конечно, да, но, по крайней мере, они не терроризировали местное население, как это делают французские войска в Африке.

Я мог бы продолжить эту тему, но мне кажется, что товарищи знают эту историю, а если нет, то этот материал побудит их узнать о новейшей истории французского империализма в Африке. Французский империализм действует и в других бывших французских колониях. Война в Сирии продолжается уже много лет, в ней погибли сотни тысяч человек, а страны НАТО, включая Францию, активно способствовали разрушению этой страны. Французский империализм — это также политика экспансии Европейского Союза на восток, выраженная в знаменитом лозунге Drang Nach Osten. Жертвами французского империализма являются также страны Европейского союза, такие как Греция, которой Европейская комиссия навязала политику урезания бюджетных трат, что привело к обнищанию греческого пролетариата. Политика ЕС в отношении восточных стран, таких как Польша, которые были вынуждены ликвидировать своё народное хозяйство в значительной мере, также должна рассматриваться как империализм, который привёл к массовой эмиграции пролетариев из Восточной Европы на Запад. Я как раз являюсь представителем этой трудовой эмигации. В настоящее время идёт процесс централизации ЕС, ознаменованный созданием единой европейской армии, и он де-факто полностью нивелирует независимость малых европейских государств, которым придётся ещё больше подчиняться Брюсселю. Я мог бы продолжать долго. Важно то, что эту политику проводят социал-шовинисты, представители которых участвовали в вышеупомянутом пикете.

Социал-шовинисты цинично используют любую возможность для борьбы с геополитическим противником, коим для них является Россия, и с удовольствием придадут огласке проблему политических репрессий в России. Я ни в коем случае не отрицаю этих репрессий. Но подобные репрессии есть и во Франции. И товарищ Андрей наверняка слышал о них, когда готовил историю про «жёлтые жилеты». Сотни людей лишились здоровья в результате жестокого полицейского насилия. Тысячи людей были осуждены. Несмотря на это, во французских тюрьмах находится много революционеров, таких как Жорж Ибрагим Абдаллах, который провёл в заключении 39 лет. Люди Меланшона, входящие в эту систему, просто лицемерны, когда защищают политических заключённых в России и игнорируют проблемы политических заключённых во Франции. Кстати, несколько слов стоит сказать и об американском союзнике, в тюрьмах которого содержится свыше 3 млн человек. В основном чернокожих.

Вторым поводом для моей критики является участие троцкистов в пикете. У них те же недостатки, что и у партии Меланшона, но с той разницей, что Меланшон имеет поддержку в массах, в том числе и у трудящихся. Французские троцкисты — идеологические секты, совершенно оторванные от рабочего класса. Исключением из правил является Lutte Ouvriere. Но представители ламбертистов и НПА представляют собой гротескный пример марксистов из кофейни. Досадно, что приходится повторять такие банальности, тем более, что товарищ Эльмар, кажется, знает, что такое современный троцкизм. Одним словом, НПА играет роль полезных идиотов империализма и всегда готова организовать цветные революции там, где этого хочет французский империализм. Так было во время бомбардировок Ливии, так было в Сирии, и таких примеров я мог бы привести много. В настоящее время НПА поддерживает различные инициативы, направленные на вооружение нацистов из состава полка «Азов».

И вот мы подошли к третьему вопросу, то есть к жёлто-синему флагу, который беспрерывно реял на пикете. Желто-синий флаг явно ассоциируется у меня с мафиозно-олигархическим режимом Зеленского. Я воспринимаю современную Украину как страну, пропагандирующую нацистскую идеологию, символом которой является историческая политика и прославление преступников УПА. К сожалению, проблема не исчерпывается исторической символикой, а заключается прежде всего в преступной политике киевского режима. Самым большим преступлением этого режима является продолжение политики услужения НАТО, которая с каждым днем ​​приводит к большим жертвам на фронте.

Я за мир и немедленное прекращение боевых действий. На оккупированных Россией территориях, а также в Одессе и Харькове следует провести референдум о будущей национальной принадлежности этих регионов. Пусть они сами решают, хотят ли они быть самостоятельным образованием, частью Украины или частью России. Самое главное – как можно скорее прекратить боевые действия, потому что продолжение этой войны означает смерть, голод и нищету. Те, кто посылает оружие на Украину, являются противниками мира и, прежде всего, противниками украинского пролетариата. Потому что чем дольше будет продолжаться эта война, тем больше погибнет украинских пролетариев. Если французские троцкисты так не любят Путина, пусть отправляются на фронт и воюют. Французский пролетариат уж точно не будет оплакивать их.

Западная военная поддержка Украины разделяет европейские общества по классовому признаку. Рабочие в Европе не хотят платить за санкции против России, они не хотят платить за дополнительные танки для мафии Зеленского. Рабочие в Европе хотят мира как можно скорее, и пока вы находитесь во Франции, я призываю вас послушать, что французские рабочие думают о войне. Потому что они гораздо умнее фиктивных революционеров на содержании у французской буржуазии.

Поэтому, дорогие товарищи, я призываю вас как можно скорее дистанцироваться от французских социал-шовинистов и бандеровцев. Нынешняя Украина носит бандеровский характер и размахивание желто-голубым флагом пропагандирует украинский нацизм. Даже когда это наивно делает украинский левый.

Главный враг находится в своей стране. Вы живете во Франции, и наш общий враг — французская буржуазия и её политические элиты. И я конечно знаю, что ситуация в Украине сложная, но самое главное четко отгородиться от буржуазии той страны, где ты живешь. Это долг коммуниста. Стыдно идти идти на поводу у агентов французской буржуазии. Так что я надеюсь, что вы как можно скорее отмежуетесь от этих людей, и мы подумаем, что коммунисты из России, Украины, Польши и Франции могут сделать вместе.

Товарищ Андрей задал высокую планку. Он руководит ультра-коммунистическим медиа ресурсом. Он является авторитетной фигурой для многих активистов. Вот почему так важно не совершать политических ошибок. Пэотому то, что Вы сделали под Эйфелевой башней, к сожалению, было ошибкой. Вас используют политики, находящиеся на содержании у французской буржуазии, и как только вы им станете не нужны, они нападут на вас. Особенно на товарища Эльмара, за положительные высказывания о товарище Сталине.

Грядёт Новый Год и я желаю Вам, в качестве плана на следующий год, огородить себя от этих людей.

Drodzy Towarzysze

Kilka dni temu nagrałem spontaniczny film, który był komentarzem do pikiety pod wieżą Eifla, którą zorganizowali towarzysze Andriej Rudoj i Elmar Rastamow. Moje rozbieżności z towarzyszami z Rosji dotyczą bardzo szczegółowych spraw i ze względu na moją umiarkowaną znajomość języka rosyjskiego, chyba to co chciałem powiedzieć nie było do końca klarowne. Dlatego też postanowiłem sięgnąć do tradycyjnej formy dyskusji wśród marksistów, czyli do wcześniejszego napisania tekstu, w moim ojczystym języku, który następnie przetłumaczę przez internetowy translator. Wydaje mi się, że film będzie przez to nudny, ale przynajmniej w sposób bardziej konkretny będę mógł powiedzieć to, czego nie jestem w stanie powiedzieć spontanicznie mówiąc do kamery. Film uzupełnie o polskie napisy, więc jeśli jakiś fragment będzie niezrozumiały, gdyż tłumaczenie będzie błędne, to zawsze będzie można wrócić do oryginalnego polskiego tekstu.

Zacznę od komplementów. Przede wszystkim na wielkie uznanie zasługuje w moich oczach towarzysz Andriej, który prowadzi jeden z najlepszych kanałów popularyzujących marksizm w całym internecie. Mówię to jako człowiek regularnie przeglądający kanały w języku rosyjskim, angielskim, francuskim i oczywiście w polskim. Mówię to także jako autor kanału na youtube, które doskonale wie, jak ciężka to jest praca. Kilka lat temu próbowałem robić to co towarzysz Andriej. I udało mi się zrobić kilka filmów, według wcześniej przygotowanego skryptu z odrobiną montażu. Działalność tą zaniechałem z braku czasu. Od dłuższego czasu zajmuje się głównie spontanicznym gadaniem do kamery, które robię albo sam, albo z zaproszonymi gośćmi. Jest to dobra metoda by dotrzeć do ludzi już przekonanych, ale niestety ta metoda jest bardzo mało skuteczna w docieraniu do ludzi, którzy mają zupełnie inne poglądy. Im po prostu nie będzie się chciało słuchać tego co na swoim kanale produkuje, gdyż formuła długich rozmów jest mało atrakcyjna. I to jest problem większości kanałów na youtube. Brak czasu i brak środków sprawia, że komuniści produkują materiały być może i zaawansowane teoretycznie, ale są to materiały nie atrakcyjne dla normalnych ludzi nie zaangażowanych w ruch komunistyczny. Filmy towarzysza Andrieja wypełniają tą lukę i wiele z nich powinno być przetłumaczone na język polski i mogłyby skuteczniej dotrzeć do środowisk, do których ja nie jestem w stanie. Dlatego też ucieszyłem się na możliwość poznania towarzysza Andrieja, który także w rozmowie na żywo wypada bardzo korzystnie, co wynika z wysokiego poziomu marksistowskiej edukacji.

Towarzysz Elmar, którego poznałem kilka tygodni temu we Francji to również komunista zasługujący na wiele komplementów. Co do historycznych analiz to jego opinię na temat historii ZSRR i Towarzysza Stalina są bardzo zbliżone do moich przemyśleń. Cenie sobie ludzi, z którymi mogę ciekawie porozmawiać i czegoś się dowiedzieć. Nasza rozmowa opublikowana na kanale była bardzo ciekawa i mam nadzieje, że takich rozmów będzie więcej.

Te wszystkie miłe słowa pisze szczerze. Tak po prostu uważam. Niestety publiczna aktywność we Francji wspomnianych towarzyszy już mi się nie podoba i właśnie po to nagrywam ten film, by powiedzieć co o tym myślę i mam niewielką nadzieje, że jednak moje uwagi do nich dotrą i może za kilka tygodni lub kilka miesięcy sprawią, że zmienią oni swoich sojuszników we Francji. Mimo, że film nagrywam w języku rosyjskim, to nie chce być kojarzony z komunistami z Rosji, którzy od kilku tygodni bardzo agresywnie atakują wymienionych towarzyszy. Ja tej nagonki nie popieram i moja krytyka ma charakter przyjacielski. Cały czas wierzę, że jeśli zostaną we Francji to prędzej czy później czeka nas jakaś forma bardziej zorganizowanej współpracy.

Dlatego też nie potępiam strategii emigracji do Francji, jak też wykorzystania francuskich burżuazyjnych polityków w celu otrzymania francuskiej wizy. Represje polityczne wobec wspomnianych towarzyszy mogłyby w optymistycznym wypadku doprowadzić do zawieszenia ich internetowej aktywności, co było by szczególnie szkodliwe w przypadku kanału Wiestnik Buri, a w wariancie pesymistycznym mogłoby doprowadzić do likwidacji kanału i zniknięcia z sieci tych wszystkich dobrych filmów, którymi jestem zafascynowany. W obliczu antykomunistycznej hegemonii medialnej, trzeba robić wszystko by wartościowe media marksistowskie przetrwały. Zarówno jako skarbnica wiedzy, jak i organizator rozproszonych po krajach byłego Związku Radzieckiego komunistów.

Wszystko sprowadza się dla mnie do pytania kto kogo? Kto kogo wykorzystuje. Jeśli komunista wykorzystuje polityków burżuazyjnych w celu uniknięcia represji to wszystko jest w porządku. Gorzej, gdy komunista sam jest wykorzystywany przez burżuazyjnych polityków i obawiam się, że właśnie takie zjawisko zaistniało na komentowanej przeze mnie pikiecie.

Moja krytyka dotyczy następujących spraw.

Po pierwsze zszokował mnie fakt, że towarzysze z Rosji deklarujący się jako przeciwnicy socjalszowinizmu udzielili głosu parlamentarzystom z socjalszowinistycznej partii Melenchona. Chcę jasno podkreślić, że nie jestem sekciarzem i są takie momenty, kiedy komunista może biernie współpracować z socjaldemokratami. Wielokrotnie brałem udział we wspólnych demonstracjach z przedstawicielami partii Melenchona. Chodzi tutaj o demonstracje dotyczące wewnętrznych spraw we Francji takich jak pochód 1 maja, czy różne walki klasowe, których w ostatnich latach było we Francji naprawdę dużo. Francois Ruffin, który jest jedną z kluczowych postaci tej partii, robi bardzo dobrą robotę i tam gdzie krytykuje on Macrona czy francuskich oligarchów tam może liczyć na moje poparcie. Niestety pikieta o której mówię nie dotyczyła Francji, ale Rosji i stanowisko partii Melenchona wobec Rosji, czy też całej koalicji NUPES, w której skład wchodzi także Partia Socjalistyczna ma charakter socjalszowinistyczny.

Warto tutaj podkreślić, że istnieje zasadnicza różnica pomiędzy rosyjskimi socjalszowinistami z partii Ziuganowa a francuskimi socjaliszowinistami z Partii Socjalistycznej. KPRF nigdy nie był u władzy. Różne stanowiska tej partii, choćby były strasznie głupie i szkodliwe dla ruchu komunistycznego, kończą się na szczęscie tylko i wyłącznie na pustym gadaniu. Partia Socjalistyczna jest partią będą wielokrotnie u władzy, która ostatnio sprawowała władzę w latach 2012-2017, i także dzisiaj przedstawiciele tej partii zajmują kluczowe stanowiska w samorządach. Wystarczy powiedzieć, że obecna burmistrz Paryża, Pani Hidalgo należy do tej partii i była kandydatką tej partii w wyborach prezydenckich kilka miesięcy temu. To właśnie ona głosiła najbardziej radykalne rusofobiczne hasła i krytykowała Macrona za to, że próbował powstrzymać wojnę. Hidalgo motywowana prymitywną rusofobią chciała i pewnie cały czas chce zniszczyć gospodarkę Rosji, i doprowadzić do katastrofy humanitarnej, na której ucierpi rosyjski proletariat.

Wydaje mi się, że towarzysze Andriej i Elmar doskonale wiedzą, że Francja jest krajem imperialistycznym, i aż wstyd mi, że muszę mówić o takich banałach, ale niestety jest to konieczne. Likwidacja francuskiego imperium kolonialnego była przeprowadzona w sposób korzystny dla francuskiej burżuazji, która w wielu byłych koloniach francuskich kontynuuje kolonialny wyzysk. W dodatku od czasów Sarkozyego Francja wróciła do Afryki jako militarny agresor. Przełomem była napaść na Libię, w której kluczową rolę odgrywała właśnie Francja. Następnie wojska francuskie weszły do Mali i do innych krajów Sahelu, pod wygodnym pretekstem zwalczania terroryzmu, który to terroryzm sami wywołali atakując Libię. Do Mali to właśnie Partia Socjalistyczna wysłała wojska i chodzi tu oczywiście o typowo kolonialną grabież Afryki. Przede wszystkim chodzi o zabezpieczenie kopalni uranu w sąsiednim Nigrze, który to Uran jest fundamentem francuskiej energetyki. Francja za pomocą swoich wojsk w Afryce walczy z rosnącym wpływem Chin. Chcę jasno podkreślić, że uważam, że nie należy tutaj stosować prymitywnej symetrii. Francja w Afryce pełni rolę jednoznacznie imperialistyczną i większość populacji tych krajów zdecydownie sprzeciwia się francuskiej okupacji. Wiem to chociażby z faktu, że z takimi ludźmi na co dzień pracuje i w regionie paryskim jest bardzo wielu emigrantów z krajów afrykańskich, które są grabione przez francuskie korporacje. Mimo całej mojej niechęci wobec oligarchicznej Rosji, to jednak nie uważam, że zajecie Krymu czy Donbasu było gwałtem na tamtejszej ludności. Uważam, że w odróżnieniu od krajów Sahelu, mieszkańcy Krymu mogli się wypowiedzieć i zrobili to w referendum i tym samym stali się częścią Rosji. Czy rosyjska oligarchia na tym korzysta? Oczywiście, że tak, ale przynajmniej nie terroryzowali miejscowej ludności tak jak to robią wojska Francji w Afryce.

Temat ten mółgbym kontynuować, ale wydaje mi się, że towarzysze znają tą historię, a jeśli nie, to ten materiał zachęci ich by poznać najnowsze dzieje francuskiego imperializmu w Afryce. Francuski imperializm jest też aktywny w innych byłych koloniach Francji. Od wielu lat trwa wojna w Syrii, w której zginęło setki tysięcy ludzi i kraje NATO, w tym Francja aktywnie się przyczyniły do zniszczenia tego kraju. Francuski imperializm to także polityka ekspansji Unii Europejskiej na wschód, wyrażonej w słynnym haśle Drang Nach Osten. Ofiarą francuskiego imperializmu są też kraje Unii Europejskiej, takie jak Grecja, którym to Komisja Europejska narzuciła politykę oszczędności budżetowych, które doprowadziły do pauperyzacji greckiego proletariatu. W kategoriach imperializmu należy też traktować politykę UE wobec wschodnich krajów takich jak Polska, na których wymuszono likwidacje państwowego przemysłu co doprowadziło do masowej emigracji proletariuszy z Europy Wschodniej na Zachód. Emigracji której ja jestem przedstawicielem. Obecnie trwa proces centralizacji UE, której symbolem ma być jedna europejska armia i będzie to de facto całkowicie zniesienie niepodległości dla małych krajów europejskich, które będą musiały jeszcze bardziej być posłuszne wobec Brukseli. Wymieniać mógłbym długo. Ważne jest to, że ta polityka jest realizowana przez socjalszowinistów, których przedstawiciele brali udział we wspomnianej pikiecie.

Socjalszowiniści cynicznie wykorzystują każdą okazję by zwalczać geopolitycznego przeciwnika jakim jest Rosja i chętnie nagłośnią problem represji politycznych w Rosji. Represji tych nie neguje. Ale podobne represje są też we Francji. I towarzysz Andriej na pewno o nich słyszał gdy przygotowywał materiał o Żółtych Kamizelkach. Setki ludzi straciło zdrowie w wyniku brutalnej policyjnej przemocy. Tysiące ludzi dostało wyroki. Niezależnie od tego we francuskich więzieniach przebywają liczni rewolucjoniści tacy jak Georges Ibrahim Abdallah, który siedzi w więziniu 39 lat. Ludzie Melenchona, będący częscią tego systemu są zwykłymi hipokrytami, gdy bronią więżniów politycznych w Rosji i ignorują więżniów politycznych we Francji. Przy okazji można by jeszcze powiedzieć kilka słów o amerykańskim sojuszniku, w którego więzieniach przebywa ponad 3 miliony ludzi. Głównie czarnych.

Druga przyczyna mojej krytyki dotyczy uczestniczących w pikiecie trockistów. Mają oni te same wady co partia Melenchona, z tą jednak różnicą, że Melenchon ma poparcie wśród mas, także wśród ludzi pracy. Francuscy trockiści to inteligenckie sekty całkowicie oderwane od klasy robotniczej. Wyjątkiem od reguły jest Lutte Ouvriere. Ale przedstawiciele Lambertystów i NPA to groteskowy przykład kawiarnianych marksistów. Aż wstyd, że takie banały muszę powtarzać, zwłaszcza, że Towarzysz Elmar chyba wie czym jest współczesny trockizm. W skrócie można powiedzieć, że NPA pełni rolę pożytecznych idiotów imperializmu i zawsze jest gotowa do organizowania kolorowych rewolucji tam gdzie tego chce francuski imperializm. Tak było podczas bombardowania Libii, tak było w Syrii i takich przykładów mógłbym podać wiele. Obecnie NPA wspiera różne inicjatywy mające na celu dozbrajanie nazistów z batalionu Azow.

No i tutaj dochodzimy do kwestii trzeciej, czyli do żółtoniebieskiej flagi, która bez zakłuceń powiewała na pikiecie. Żółtoniebieska flaga jednoznacznie kojarzy mi się z mafijno oligarchicznym reżimem Zełeńskiego. Współczesną Ukrainę postrzegam jako państwo promujące ideologię nazisowską, której symbolem jest polityka historyczna i gloryfikacja zbrodniarzy z UPA. Niestety problem nie kończy się na symbolice historycznej, ale problemem jest przede wszystkim zbrodnicza polityka kijowskiego reżimu. Największą ofiarą tego reżimu jest kontynuowanie polityki wysługiwania się NATO, co prowadzi każdego dnia do kolejnych ofiar na froncie.

Jestem zwolennikiem pokoju i natychmiastowego zaprzestania działań wojennych. Na terytoriach zajętych przez Rosję, a także w Odessie i Charkowie powinno być przeprowadzone referendum na rzecz przyszłej przynależności państwowej tych regionów. Niech to oni decydują czy chcą być niepodległym tworem, częścią Ukrainy czy częścią Rosji. Najważniejsze jest to by jak najszybciej zakończyć działania wojenne, bo kontynuowanie tej wojny oznacza śmierć głód i nędzę. Osoby wysyłające broń na Ukrainę są przeciwnikami pokoju i przede wszystkim są przeciwnikami proletariatu ukraińskiego. Bo im dłużej ta wojna będzie trwać tym więcej ukraińskich proletariuszy zginie. Jeśli francuscy trockiści tak bardzo nie lubią Putina, niech sobie jadą na front i walczą. Francuski proletariat na pewno nie będzie po nich płakał.

Poparcie militarne zachodu dla Ukrainy dzieli społeczeństwa Europy według podziału klasowego. Robotnicy w Europie nie chcą płacić kosztów sankcji przeciw Rosji, nie chcą płacić na kolejne czołgi dla mafii Zełeńskiego. Robotnicy w Europie chcą jak najszybszego pokoju i jak już jesteście we Francji to zachęcam was do tego by posłuchać, co o wojnie sądzą francuscy robotnicy. Bo są oni znacznie mądrzejsi od salonowych rewolucjonistów na żołdzie francuskiej burżuazji.

Dlatego też drodzy towarzysze, zachęcam was do jak najszybszego odcięcia się od francuskich socjalszowinistów i banderowców. Dzisiejsza Ukraina ma charakter banderowski i machanie flagą żółto niebieską jest propagowaniem ukraińskiego nazizmu. Nawet jak to naiwnie robi ukraiński lewicowiec.

Główny wróg jest we własnym kraju. Mieszkacie we Francji i naszym wspólnym wrogiem jest francuska burżuazja i służące jej polityczne elity. I oczywiście wiem, że sytuacja na Ukrainie jest skomplikowana, to jednak najważniejsze jest jednoznaczne odcięcie się od burżuazji kraju, w którym żyjecie. Taki jest obowiązek komunisty. Maszerowanie w jednym szeregu z agentami francuskiej burżuazji to hańba. Więc mam nadzieje, że jak najszybciej odetniecie się od tych ludzi i zastanowimy się co wpólnie mogą zrobić komuniści z Rosji, Ukrainy, Polski i Francji.

Towarzysz Andriej wysoko powiesił poprzeczkę. Prowadzi super komunistyczne medium. Dla wielu działaczy jest autorytetem. Dlatego tak ważne jest nie popełnianie politycznych błędów. Bo to co zrobiliście pod wieżą Eifla jest niestety błędem. Jesteście wykorzystywani przez polityków, którzy są na żołdzie francuskiej burżuazji i jak tylko przestaniecie być im potrzebni to was zaatakują. Zwłaszcza towarzysza Elmara, za pozytywne wypowiedzi na temat Towarzysza Stalina.

Zbliża się nowy rok, więc życzę wam, byście w ramach noworocznych postanowień odcieli się od tych ludzi.