Noworoczny strim kanalu TRIBUN

 

Самым важным политическим событием прошедшего года для меня, конечно же, стала Спецоперация в Украине. Хотя формально Польша еще не принимает участия в этой войне, де-факто с самого начала Польша поддерживала Украину финансово, военно и политически. Все это означало, что первые недели войны были возможностью для жестоких нападок на антиимпериалистические круги, требовавшие выхода Польши из НАТО. Несмотря на то, что я критически отношусь к капиталистической контрреволюции и диктатуре олигархов на Украине и в России, несмотря на то, что я неоднократно критиковал политические репрессии в России против профсоюзов и коммунистов, меня публично обвиняли в том, что я агент Кремль и что Путин присылает мне деньги. Первые недели войны были периодом, когда многие журналисты и ученые w Polsze потеряли работу. Все СМИ Польши переняли желто-синюю графику, и можно сказать, что те первые недели напоминали атмосферу линчевания или репрессий времен сенатора Макарти в США. Члены моей семьи также подверглись нападению и публично потребовали отмежеваться от меня как от российского шпиона. Я говорю об этом, чтобы показать более широкую проблему, касающуюся всего польского общества. Любая критика в адрес Зеленского или батальона «Азов» становилась причиной семейных ссор и даже разводов. Мой брак в то время также переживал кризис, и я был вынужден временно приостановить свою деятельность на польском языке. Если бы я этого не сделал, моя жена, возможно, не выдержала бы такого давления, и наш брак распался бы.

Мне удалось сохранить свой брак. К сожалению, произошел развод с основанной мной партией. Я стою на ленинской позиции, что главный враг в моей собственной стране и для меня, как для поляка, главный враг — это польское правительство, а также НАТО. Я за немедленное прекращение поставок оружия на Украину, и хоть Путин формально начал войну, я считаю, что НАТО, и в частности США, Великобритания и Польша, которые 8 лет вооружают Украину, несут политическую ответственность для текущего конфликта.

Все политические партии в польском парламенте, включая социал-демократов, выступают за поддержку Украины, и моя предыдущая политическая стратегия по большевизации социал-демократов, среди которых есть молодые люди, читающие Маркса, устарела. Польские левые без ума от Путина и какой-либо предметный разговор с ними невозможен. Тот, кто поддерживает расширение НАТО на восток, не является и никогда не будет моим политическим союзником. Поэтому в первые недели войны я разорвал все политические и социальные контакты с идиотами, которые распространяли натовскую и проукраинскую пропаганду. В Польше были странные союзы. Католики и атеисты, либералы и консерваторы, ЛГБТ-сообщества и открытые гомофобы, феминистки и противники абортов, веганы и плотоядные, словом, все прежние конфликты закончились и все объединились в любви к Зеленскому и ненависти к русским. Польских левых лидеров приглашали в различные правые СМИ только для распространения русофобской пропаганды.

Все это означало, что в последующие месяцы войны сотрудничество между антиимпериалистическими кругами, вроде меня, объявляющими себя коммунистами, и радикальными националистическими кругами, объявляющими себя антикоммунистами, было ограниченным. Угроза войны — это самое главное, а поддержка Украины уже привела к обеднению польского общества. Цены растут, а правительство постоянно вводит новые налоги. Все это для того, чтобы были деньги на танки для Зеленского. В последние недели возникла реальная угроза вступления Польши в войну. Примеры включают повторное введение воинской повинности и множество различных законов о чрезвычайном положении.

По всей Европе уже некоторое время проходят антивоенные демонстрации, главный лозунг которых – немедленное прекращение военной поддержки Украины и отмена санкций. Примером может служить демонстрация в чешской Праге, в которой приняли участие как чешские коммунисты, так и чешские националисты, и я хотел бы организовать такое широкое массовое антивоенное движение и в Польше. К сожалению, это непросто, и противники НАТО подвергаются репрессиям. С первых дней войны нам приходилось сталкиваться с физическими нападениями на противников НАТО, которые организовывались не только идиотами из Польши, но и растущей группой украинских националистов, не имеющих мужества воевать на фронте, но очень смело терроризируют гражданское население Польши. Многим моим знакомым угрожали смертью или избивали, а виновные так и не были привлечены к ответственности. Примером бандеровского террора в Польше стали события 9 мая, когда бандеровцы напали на поляков, желавших возложить цветы к могилам красноармейцев, погибших в боях за освобождение Польши от фашистской оккупации. Такие теракты имели место во многих польских городах, в Варшаве было совершено нападение и на русского посла. Женщина, сделавшая это, не только не была наказана, но и получила медаль активистки 2022 года. В последующие месяцы началась массовая ликвидация тех красноармейских памятников, которые еще не были уничтожены.

К счастью, через несколько месяцев ситуация стала меняться. В первые дни войны не только я, но и другие антинатовские круги приостановили свою деятельность. Я перезапустил свой канал в апреле и мне кажется, что уже в июне отношение поляков к поддержке Украины стало меняться. Таким символичным событием стало празднование Волынской резни, которое приходится на 11 июля. Именно 11 июля 1943 года УПА начала этническую чистку польского населения на Волыни, в результате которой погибло более 100 тысяч поляков. В основном бедные крестьяне. Польские аристократы бежали до начала войны. Поляки ждали от властей Киева официальных извинений за Волынскую резню, а таких извинений не было. Вместо этого появляются еще памятники Бандере, Шухевичу и другим нацистским преступникам. Появились и первые экономические проблемы. Но, пожалуй, самым важным фактором является то, что многие из наших самых агрессивных противников просто погибли. Они ушли на фронт, и от них не осталось и следа.

Моя политическая пассивность в первые недели войны теперь компенсируется гиперактивностью в организации антиимпериалистического движения. Я рад, что сегодня я могу донести свое коммунистическое послание до кругов, которые всего несколько месяцев назад ненавидели красный флаг и коммунизм. А надвигающийся кризис капитализма вызвал панику и в либеральных кругах. Могу смело сказать, что последние несколько недель были реализацией лозунга - чем хуже, тем лучше. Хуже для Польши. Потому что государственная политика ведет прямо к экономической катастрофе. И это будет трагедией для польского пролетариата. Но в то же время прямо сейчас есть возможность донести до масс антикапиталистическое и антиимпериалистическое послание. Сегодня мой голос слышен гораздо больше, чем год назад. К сожалению, пока это не вылилось в построение массового движения. Я надеюсь, что в новом 2023 году произойдет прорыв, и плохие новости, а именно надвигающийся экономический кризис, также станут хорошим моментом для восстановления коммунистического движения в Польше.

Самое главное, что отношение к войне разделяет польское общество по классовому признаку. Польские социал-демократы, выходцы из буржуазно-интеллигентских и студенческих кругов, выбрали лагерь империализма. Радикальные антинатовские националисты обычно являются представителями пролетариата. Они несут на себе экономические последствия войны, такие как удорожание аренды квартир или дорогое питание. К сожалению, среди них также широко распространены шовинистические тенденции, направленные против украинцев, несколько миллионов которых проживает сегодня в Польше. Подавляющее большинство украинцев в Польше — рабочие, очень часто из русскоязычных регионов, и они — самые большие жертвы украинского национализма. Этого, к сожалению, не понимают многие поляки, а экономические проблемы вызывают обиду на всех украинцев в Польше. Среди украинцев, проживающих в Польше, есть и коммунисты, и я рад, что в последние месяцы установил с ними контакт. Поэтому, завершая свое выступление, я хотел бы сказать, что, хотя 2022 год был годом большого политического кризиса, я настроен оптимистично и мне кажется, что следующие несколько месяцев дадут нам больше возможностей достучаться до польского общества с нашей коммунистической повесткой дня.

Война на Украине также опровергает основополагающий миф о капиталистической контрреволюции в Советском Союзе. Получается, что во времена социализма русские и украинцы могли жить бок о бок в рамках одного государства. А реставрация капитализма есть реставрация национальных шовинизмов, вылившаяся в нынешнюю войну.

Najważniejszym wydarzeniem politycznym minionego roku była dla mnie oczywiście Specjalna Operacja Wojskowa na Ukrainie. Polska co prawda formalnie jeszcze nie bierze udziału w tej wojnie, ale de facto od samego początku Polska wspierała finansowo, militarnie i politycznie Ukrainę. To wszystko sprawiło, że pierwsze tygodnie wojny były okazją do brutalnych ataków na środowiska antyimperialistyczne, które domagają się wystąpienia Polski z NATO. Mimo, że jestem krytyczny wobec kapitalistycznej kontrrewolucji i dyktatury oligarchów na Ukrainie i w Rosji, mimo że wielokrotnie krytykowałem represje polityczne w Rosji wobec związkowców i komunistów, to i tak zostałem publicznie oskarżony o to, że jestem agentem Kremla i Putin wysyła mi pieniądze. Pierwsze tygodnie wojny to okres gdy wielu dziennikarzy i pracowników naukowych straciło pracę. Wszystkie media w Polsce przyjęły grafiki żółto niebieskie i można powiedzieć, że te pierwsze kilka tygodni przypominały atmosferę linczu czy też represji z czasów senatora Macartyego w USA. Atakowano także członków mojej rodziny i publicznie domagano się by odcięli się o de mnie jako rosyjskiego szpiega. Mówię o tym dlatego by pokazać szerszy problem dotyczący całego polskiego społeczeństwa. Jakikolwiek krytycyzm wobec Zełeńskiego czy batalionu Azow był przyczyną kłótni rodzinnych a nawet rozwodów. Moje małżeństwo także przechodziło w tym czasie kryzys i byłem zmuszony do tymczasowego zawieszenia aktywności w języku polskim. Gdybym tego nie zrobił, to moja żona być może nie wytrzymała by tej presji i nasze małżeństwo by się rozpadło.

Małżeństwo udało mi się ocalić. Niestety doszło do rozwodu z partią, którą założyłem. Stoję na leninowskim stanowisku, że główny wróg jest we własnym kraju i dla mnie jako Polaka, głównym wrogiem jest polski rząd a także NATO. Jestem za natychmiastowym przerwaniem dostaw broni na Ukrainę i mimo że formalnie to Putin rozpoczął wojnę, to jednak uważam, że polityczną odpowiedzialność za obecny konflikt ponosi NATO, a w szczególności USA, UK i Polska, które od 8 lat zbroiły Ukrainę.

Wszystkie partie polityczne w polskim parlamencie, w tym socjaldemokraci popierają wspieranie Ukrainy i moja dotychczasowa strategia polityczna, by bolszewizować socjaldemokratów, wśród których są młodzi ludzie czytający Marksa stała się nieaktualna. Polska lewica zwariowała na punkcie Putina i jakakolwiek merytoryczna dyskusja jest z nimi nie możliwa. Ktoś kto wspiera ekspansje NATO na wschód nie jest i nigdy nie będzie moim politycznym sojusznikiem. Dlatego też w pierwszych tygodniach wojny zerwałem wszystkie polityczne i towarzyskie kontakty z idiotami, którzy rozpowszechniali NATOwską i proukraińską propagandę. W Polsce doszło do dziwnych sojuszy. Katolicy i ateiści, liberałowie i konserwatyści, środowiska LGBT i jawni homofobowie, feministki i przeciwnicy aborcji, weganie i mięsożercy, jednym słowem wszystkie dotychczasowe konflikty się skończyły i wszyscy zjednoczyli się w miłości do Zelenskiego i nienawiści wobec Rosjan. Liderzy polskiej lewicy byli zapraszani do różnych prawicowych mediów, tylko po to by szerzyć rusofobiczną propagandę.

To wszystko sprawiło, że w kolejnych miesiącach wojny doszło do ograniczonej współpracy środowisk antyimperialistycznych, zarówno takich jak ja, którzy deklarują się jako komuniści, jak i środowisk radykalnie nacjonalistycznych, które deklarują się jako antykomuniści. Groźba wojny to rzecz najważniejsza, i wspieranie Ukrainy już doprowadziło do ubożenia polskiego społeczeństwa. Rosną ceny i rząd wprowadza ciągle nowe podatki. Wszystko po to by mieć pieniadze na czołgi dla Zełeńskiego. W ostatnich tygodniach pojawiła się realna groźba wejscia Polski do wojny. Przykładem może być przywrócenie poboru do wojska i wiele różnych ustaw wyjątkowych.

W całej Europie od jakiegoś czas dochodzi do demonstracji antywojennych, których głównym hasłem jest natychmiastowe zakończenie militarnego wsparcia dla Ukrainy i zniesienia sankcji. Przykładem może być demonstracja w czeskiej Pradze, w której to uczestniczyli zarówno czescy komuniści jak i czescy nacjonaliści i taki szeroki masowy ruch antywojenny chciałbym także zorganizować w Polsce. Niestety nie jest to łatwe, a przeciwnicy NATO są poddawani represjom. Od pierwszych dni wojny mieliśmy do czynienia z fizycznymi atakami na przeciwników NATO, które organizowali nie tylko idioci z Polski, ale też coraz liczniejsze grono ukraińskich nacjonalistów, którzy nie mają odwagi walczyć na froncie, ale za to są bardzo odważni w terroryzowaniu ludności cywilnej w Polsce. Wielu osobom, które znam grożono śmierciom, albo zostały pobite a sprawcy nie ponieśli żadnej odpowiedzialności. Przykładem banderowskiego terroru w Polsce były wydarzenia 9 maja, kiedy to banderowscy zadymiarze atakowali Polaków, którzy chcieli złożyć kwiaty na grobach żołnierzy Armii Czerwonej, którzy zginęli w walce o wyzwolenie Polski spod nazistowskiej okupacji. Do takich ataków doszło w wielu polskich miastach, a w Warszawie zaatakowano także ambasadora Rosji. Kobieta, która to zrobiła nie tylko nie poniosła kary, ale w dodatku dostała medal dla aktywistki roku 2022. W następnych miesiącach przystąpiono do masowej likwidacji tych pomników Armii Czerwonej, których jeszcze nie zniszczono wcześniej.

Na szczęście po kilku miesiącach sytuacja zaczęłą się zmieniać. W pierwszych dniach wojny nie tylko ja, ale i inne środowiska anty NATOwskie zawiesiły działalność. Ja swój kanał wznowiłem w kwietniu i wydaje mi się, że już w czerwcu postawa Polaków wobec wspierania Ukrainy zaczęła się zmieniać. Takim symbolicznym wydarzeniem były obchody Rzezi Wołyńskiej, które to przypadają na 11 lipca. To właśnie 11 lipca 1943 roku UPA rozpoczęła czystkę etniczną ludności polskiej na Wołyniu, co doprowadziło do śmierci ponad 100 tysięcy Polaków. Głównie ubogich chłopów. Polscy arystokraci uciekli jeszcze przed rozpoczęciem wojny. Polacy oczekiwali od władz w Kijowie oficjalnych przeprosin za Rzeź Wołyńską i takich przeprosin nie było. Zamiast tego pojawiają się kolejne pomniki Bandery, Szuchewycza i innych nazitowskich zbrodniarzy. Pojawiły się też pierwsze problemy ekonomiczne. Ale chyba najważniejszym czynnikiem jest fakt, że wielu naszych najbardziej agresywnych przeciwników po prostu zginęło. Pojechali na front i ślad po nich zaginął.

Moja polityczna bierność w pierwszych tygodniach wojny jest obecnie równoważona hiperaktywnością w organizowaniu antyimperialistycznego ruchu. Cieszy mnie fakt, że dzisiaj mogę docierać z moim komunistycznym przekazem do środowisk, które jeszcze kilka miesięcy temu nienawidziły czerwonej flagi i komunizmu. A zbliżający się kryzys kapitalizmu sprawił, że także środowiska liberalne są w panice. Śmiało mogę powiedzieć, że ostatnie tygodnie to realizacja hasła im gorzej tym lepiej. Gorzej dla Polski. Bo polityka rządu prowadzi wprost do ekonomicznej katastrofy. I to będzie tragedia dla polskiego proletariatu. Ale równocześnie właśnie teraz pojawia się możliwość docierania z antykapitalistycznym i antyimperialistycznym przekazem do mas. Mój głos dzisiaj jest znacznie bardziej słyszalny niż rok temu. Niestety póki co nie przekłada się to na budowe ruchu masowego. Mam nadzieje, że w nowym 2023 roku dojdzie do przełomu i zła wiadomość, jaką jest nadchodzący kryzys gospodarczy, będzie równocześnie dobrym momentem do odbudowania w Polsce ruchu komunistycznego.

Najważniejsze jest to, że stosunek wobec wojny dzieli polskie społeczeństwo według podziału klasowego. Polscy socjaldemokraci wywodzący się z burzuazji i środowisk inteligencko studenckich wybrali obóz imperializmu. Radykalni nacjonaliści anty natowscy to zazwyczaj przedstawiciele proletariatu. To oni ponoszą ekonomiczne konsekwencje wojny jak wzrost kosztów wynajmu mieszkań czy drogie jedzenie. Niestety wśród nich rozpowszechnione są też szowinistyczne tendencje wymierzone w Ukraińców, których kilka milionów przebywa dzisiaj w Polsce. Zdecydowana większość Ukraińców w Polsce to robotnicy, bardzo często pochodzący z terenów rosyjsko języcznych i to oni są największymi ofiarami ukraińskiego nacjonalizmu. Tego niestety nie rozumie wielu Polaków i problemy ekonomiczne powodują rosnosą niechęć wobec wszystkich Ukraińców w Polsce. Wśród Ukraińców mieszkających w Polsce są też komuniści i cieszy mnie fakt, że w ostatnich miesiącach nawiązałem z nimi kontakt. Dlatego też kończąc moje wystąpienie chciałbym powiedzieć, że mimo że rok 2022 był rokiem wielkiego politycznego kryzysu, to jestem optymistą i wydaje mi się, że następne miesiące dadzą nam większą możliwość w docieraniu do polskiego społeczeństwa z naszym komunistycznym programem.

Wojna na Ukrainie obala też założycielski mit kapitalistycznej kontrrewolucji w Związku Radzieckim. Okazuje się, że w czasach socjalizmu Rosjanie i Ukraińcy mogli żyć obok siebie w ramach jednego państwa. A przywrócenie kapitalizmu, to przywrócenie narodowych szowinizmów, którego skutkiem jest obecna wojna.